Wat een bijzonder jaar om op terug te kijken. Graag neem ik je mee op reis door mijn 2018. Een jaar waar ik vol trots op terug kijk!
Van de meest intieme bruiloft met 9 ceremoniegasten tot een fantastisch gestylde ceremonie in de tuin. De één in de winter, de ander op een tropische zomerdag. De eerste van het jaar nog lekker slank en op de grond liggend in de Soesterduinen. De laatste van het jaar met een dikke buik en een extra fotograaf.
Van de meest intieme bruiloft met 9 ceremoniegasten tot een fantastisch gestylde ceremonie in de tuin. De één in de winter, de ander op een tropische zomerdag. De eerste van het jaar nog lekker slank en op de grond liggend in de Soesterduinen. De laatste van het jaar met een dikke buik en een extra fotograaf.
Want ja, iets waar we jaren geleden afscheid van hadden genomen, werd dit jaar ons grootste cadeau ooit. We kregen een kindje... Iets waar ik elke dag weer dankbaar voor ben. Iets wat ook nog steeds heel onwerkelijk is. Maar het is echt, dat lieve kleine meisje is onze dochter. Zo ontzettend bijzonder!!!
Met m’n werk en ziektegeschiedenis ook enorm spannend, want hoe pakt dit uit... Kan ik dit lichamelijk aan? Kan ik al m’n bruiloften fotograferen of moet ik bruidsparen gaan teleurstellen? Wanneer gaat m’n verlof in en wat moet daarvoor allemaal geregeld worden.
Allemaal dingen die je werkgever normaal oppakt, maar hé, ik ben m’n eigen werkgever. Om het zekere voor het onzekere te nemen doe ik een oproep in m’n grote netwerk met trouwfotografen voor een extra/back-up fotograaf, mocht het lichamelijk toch te zwaar worden. En daarnaast ga ik op zoek naar hulp voor achter de schermen, zodat ik al m’n werk netjes voor m’n verlof kan afleveren bij de bruidsparen.
6,5e week voor m’n uitgerekende datum - tevens ook de daadwerkelijke geboortedatum van Aimee - fotografeer ik nog een bruiloft van maar liefst 13,5 uur. - Wie had 5 jaar geleden gedacht dat ik dat überhaupt zou kunnen, laat staan in de laatste fase van m’n zwangerschap. - En 4 weken voor m’n verlof, anderhalve week later dan gepland, ga ik daadwerkelijk met verlof.
Uiteindelijk waren dit de zwaarste weken van m’n zwangerschap. Het hartje van ons kleine meisje leek niet goed te werken, waardoor de laatste weken van m’n verlof uit veel ziekenhuisbezoeken bestond. Daarnaast bleek dat leven en dood heel dicht bij elkaar liggen en moesten we 3 weken voor de geboorte van Aimee afscheid nemen van m’n opa.
Op 12 november zei ik tegen Robin: “Ik hoop dat die kleine in ieder geval nog 1 week blijft zitten. Door alle hectiek van de afgelopen weken, heb ik namelijk het idee dat ik nog maar een week verlof heb gehad.” Niet wetende dat diezelfde avond het begin was van een lange en zware bevalling en het begin van ons nieuwe leven.
Een nieuw leven waarvan ik de eerste twee weken mentaal en fysiek kapot was. Lichamelijk en geestelijk gesloopt door de bevalling. Niks geen roze wolk, niks geen blijdschap. Misschien ook niet raar als je bedenkt dat Aimee uiteindelijk 14 november pas op de wereld is gekomen en de bevalling bijna 48 uur heeft geduurd.
En nu, anderhalve maand na de bevalling, kan ik niets anders zeggen dat ik enorm dankbaar ben. Dankbaar voor de prachtige bruiloften die ik heb mogen vastleggen. Dankbaar voor alle lieve mensen die ik heb leren kennen;
Graag neem ik jullie mee naar een aantal van mijn favoriete momenten uit 2018.
Met m’n werk en ziektegeschiedenis ook enorm spannend, want hoe pakt dit uit... Kan ik dit lichamelijk aan? Kan ik al m’n bruiloften fotograferen of moet ik bruidsparen gaan teleurstellen? Wanneer gaat m’n verlof in en wat moet daarvoor allemaal geregeld worden.
Allemaal dingen die je werkgever normaal oppakt, maar hé, ik ben m’n eigen werkgever. Om het zekere voor het onzekere te nemen doe ik een oproep in m’n grote netwerk met trouwfotografen voor een extra/back-up fotograaf, mocht het lichamelijk toch te zwaar worden. En daarnaast ga ik op zoek naar hulp voor achter de schermen, zodat ik al m’n werk netjes voor m’n verlof kan afleveren bij de bruidsparen.
6,5e week voor m’n uitgerekende datum - tevens ook de daadwerkelijke geboortedatum van Aimee - fotografeer ik nog een bruiloft van maar liefst 13,5 uur. - Wie had 5 jaar geleden gedacht dat ik dat überhaupt zou kunnen, laat staan in de laatste fase van m’n zwangerschap. - En 4 weken voor m’n verlof, anderhalve week later dan gepland, ga ik daadwerkelijk met verlof.
Uiteindelijk waren dit de zwaarste weken van m’n zwangerschap. Het hartje van ons kleine meisje leek niet goed te werken, waardoor de laatste weken van m’n verlof uit veel ziekenhuisbezoeken bestond. Daarnaast bleek dat leven en dood heel dicht bij elkaar liggen en moesten we 3 weken voor de geboorte van Aimee afscheid nemen van m’n opa.
Op 12 november zei ik tegen Robin: “Ik hoop dat die kleine in ieder geval nog 1 week blijft zitten. Door alle hectiek van de afgelopen weken, heb ik namelijk het idee dat ik nog maar een week verlof heb gehad.” Niet wetende dat diezelfde avond het begin was van een lange en zware bevalling en het begin van ons nieuwe leven.
Een nieuw leven waarvan ik de eerste twee weken mentaal en fysiek kapot was. Lichamelijk en geestelijk gesloopt door de bevalling. Niks geen roze wolk, niks geen blijdschap. Misschien ook niet raar als je bedenkt dat Aimee uiteindelijk 14 november pas op de wereld is gekomen en de bevalling bijna 48 uur heeft geduurd.
En nu, anderhalve maand na de bevalling, kan ik niets anders zeggen dat ik enorm dankbaar ben. Dankbaar voor de prachtige bruiloften die ik heb mogen vastleggen. Dankbaar voor alle lieve mensen die ik heb leren kennen;
- bruidsparen die ook dit jaar weer het vertrouwen in me hadden om hun grote dag te fotograferen;
- bruidsparen waarbij ik heel dichtbij mocht komen en waarbij het leek alsof we elkaar al jaren kenden;
- collega’s die een plekje hebben gekregen in m’n hart doordat we 'ons verhaal' met elkaar konden delen (en waarmee ik tot diep in de nacht kon kletsen in onze kamer tijdens de Mind the Moment workshop in België);
- mentoren die me soms pittige feedback gaven om me verder te kunnen ontwikkelen;
- collega’s (Lizanne, Pieter, Yvette, Christiaan en Hanneke) die me tijdens de zwangerschap voor en achter de schermen hebben geholpen om uiteindelijk het optimale te kunnen leveren aan de bruidsparen
Graag neem ik jullie mee naar een aantal van mijn favoriete momenten uit 2018.
Muziek: Once again (https://www.bensound.com)
Voor komend seizoen gaat er het één en ander veranderen. Hierover binnenkort meer. Voor nu rest mij niks anders te zeggen dat ik jullie een fantastisch 2019 wens met veel liefde, geluk en vooral gezondheid. Cheers!